“We willen het liefst en eisen soms zelfs, dat deze groei altijd voortduurt. En zodra het wat minder gaat, noemen we dat een teruggang of een inzinking.” 

Deze regels las ik onlangs in het boek ‘Leven en werken in het ritme van de seizoenen’ van Jaap Voigt.

Het gaat over onze drang om altijd maar meer en groter te willen, waarbij we vergeten dat we onderdeel van de natuur zijn.

It got me thinking. 

Ik hou van warm weer, van de zon. Het koude, grijze weer in Nederland – vooral in de herfst en winter – was in de eerste instantie dan ook de reden dat ik uit Nederland vertrok.

Inmiddels wordt dit mijn vijfde winter in Spanje. Maar ondanks dat het hier altijd mooi weer is en ik niet chagrijnig en somber meer hoef te worden van grijs weer en regen, duikt tóch iedere december weer dat onbeduidende gevoel van nergens zin in hebben en vermoeidheid op, van onrust, en van stress.

Mijn eerste reactie – en misschien ook wel die van jou (want ik weet nu dat ik niet de enige ben) – was telkens om dat proberen weg te drukken, door te zeggen dat je je niet aan moet stellen, door maar door te gaan, door over je eigen (natuur-lijke) grenzen heen te gaan.

En vervolgens werd ik chagrijnig en kwaad op mezelf. Ik accepteerde niet van mezelf dat ik liever een kerstfilm keek onder een dekentje op de bank dan dat ik naar een of andere fancy pancy nieuwjaarsparty ging.

Waarom lukte het me toch niet om zin te maken voor die nieuwjaarsparty? En waarom kreeg ik niets uit handen in deze periode?

We willen die constante groei, we willen constant aan staan en plezier hebben.

En stagnatie of alles even een tandje minder betekent falen.

En toen kwam ik tot een inzicht!

Ik realiseerde me dat dat gevoel helemaal niet komt door het grijze weer!

Maar dat we zoveel sterker in verbinding staan met de natuur dan we tegenwoordig doorhebben. En dat we, door er tegen in te gaan, alleen maar onrust en frustratie veroorzaken.

Ik realiseerde me dat ik geen last had van de winterblues, maar dat ik me constant verzette tegen die natuurlijke winterblues.

Deze winter laat ik me dus eens leiden door de natuurlijke flow van het leven, van de seizoenen. Ik geef me over aan de winterblues. Ik dein mee met het seizoen en verwacht niets. En ik zie wel wat er gebeurt. Ik keer naar binnen. Ik reflecteer – zonder gelijk al nieuwe doelen te stellen! Want dat komt in januari wel. En ik laat los zodat er ruimte ontstaan voor nieuwe dingen.

In het boek van Jan Voigt staat namelijk ook dat je tot 10-15 januari prioriteit moet geven aan afronden en rust. Het is dus helemaal nog niet nodig om nu al te bedenken wat je allemaal wilt in 2022.

En gek genoeg stel ik mijn doelen onbewust altijd al eind januari, gewoonweg omdat ik er eerder nog geen zin of behoefte aan heb.

Wat zou er gebeuren als we ons met z’n allen eens overgaven aan de winter? Zouden we dan massaal minder gestresst zijn? Zou er dan meer liefde, meer begrip, meer aandacht voor elkaar ontstaan? 

Deze 5 journalprompts helpen je om je over te geven aan de winter, en specifiek de maand december:

  • Zijn er afspraken die je kunt afzeggen of verzetten? To-do’s die je naar januari kunt verschuiven?
  • Met wie heb je vaak discussies? Wat kun je doen om die deze maand uit de weg te gaan?
  • HOE kun je je overgeven aan deze tijd van het jaar? Hoe kun je je rust pakken? Hoe kun je niets doen?
  • Hoe VOELT het om afspraken af te zeggen en tijd vrij te maken om naar binnen te keren?
  • Wat zou er gebeuren als je je overgeeft aan de winter? Wie word je als meedeint / meeflowt met de natuur?

Wil je nou meer van dit soort vragen, meer van dit soort journalprompts?

Wil je reflecteren op het afgelopen jaar?

Koop dan voor minder dan de prijs van een kopje koffie JournalMAG. Met meer dan 31 journalprompts alleen al in het themagedeelte – dat is dus minimaal 1 vraag per dag. Zo heb je altijd wat om tijdens je ochtendroutine te journalen.

Klik HIER om te bestellen.

Heb je een vraag? Wil je iets met me delen? Stuur mij gerust een mailtje!

Un beso,
Marcella